عوامل مرتبط با کیفیت زندگی سالمندان ساکن آسایشگاه های سالمندان شهر تهران در سال ۱۳۸۸

زمینه و هدف: سالمندان یکی از گروه های اجتماعی رو به رشد در جوامع امروزی می باشند که باتوجه به هرم سنی کشور اهمیت روزافزونی یافته اند و هرگونه تصمیم گیری و برنامه ریزی در رابطه با این گروه، نیازمند شناخت دقیق و مبتنی بر مشاهدات عینی و علمی مسائل آنان می باشد. هدف از این مطالعه، تعیین عوامل مؤثر بر کیفیت زندگی سالمندان مقیم مراکز و رابطه آن با متغیرهای دموگرافیک بود. روش تحقیق: در این مطالعه مقطعی، کیفیت زندگی 130 سالمند ساکن آسایشگاه های سالمندان شهر تهران، به روش ﻧﻤﻮﻧﻪﮔــﯿﺮی ﺗﺼـﺎدﻓﯽ ﻃﺒﻘﻪای بررسی شد. اطلاعات از طریق پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی (whoqol-bref) با چهار حیطه جسمانی، روانی، اجتماعی و محیطی، با روش مصاحبه رودررو جمع آوری گردید؛ به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی، t-test و anovaو نیز نرم افزار spss (ویرایش 17) استفاده شد. یافته ها: 85 نفر زن و 45 نفر مرد با میانگین سنی 73 سال در مطالعه شرکت داشتند. نتایج پژوهش نشان داد که فقط در حیطه جسمانی، کیفیت زندگی در مردها بالاتر از خانم ها بود (001/0p<). در بررسی رابطه بین کیفیت زندگی و فاکتورهای سن، وضعیت تأهل و سطح تحصیلات نیز فقط در حیطه جسمانی (001/0p<) اختلاف معنی دار بوده و نهایتاً کیفیت زندگی سالمندانی که سابقه زمین خوردن را گزارش کرده اند؛ به طور معنی داری پایین تر از سایرین بود. نتیجه گیری: مردها، اشخاص دارای تحصیلات بالا، مجرّد و فاقد سابقه زمین خوردن از کیفیّت زندگی سالمندی بهتری نسبت به سایرین برخوردار بوده اند که در مورد آخر لزوم توجه به اعمال استراتژی های کاهش افتادن در افراد سالمند را آشکار می سازد.